Tungkol ito sa World Teacher's Day, a not so-important event that doesn't even have to be celebrated anymore except na lang kung puro showbiz ang mga teachers niyo, hehe. Tulad nga ng sabi ko dati, ang tingin na lang ng mga estudyante sa mga teachers ngayon e mga "berdugo" o "executioner".
Maraming estudyante na ang nagkaroon ng di magagandang experiences tungkol sa teacher nila, and it can either be because of terror teachers, mga manyak na guro o mga teacher na di mukang teacher. I understand the sentiments of students nowadays dahil ako man, ay naging estudyante rin. Marami din akong teacher na kinabuwisitan noon. There's this male teacher who kissed my female classmate in the lips, way back in highschool (NOTE: Nililigawan ko pa man din yung babaeng iyon!) he was then fired later on and did not appear since then. Meron din akong baklang teacher noon sa Trigonometry at Physics na mahilig sumipa ng upuan at ng blackboard (yep, you've read it right. BLACKBOARD. Isipin mo na lang kung gano kataas ang sipa noon) at meron din akong teacher noon na mahilig magpa-class recitation, at sa tuwing binabalasa niya ang mga index cards niya e pinagpapawisan kami ng malagkit.
But my situation is now different. I am now on the other side of the fence. Isa na akong teacher.
Anyways, kahapon pa ang World Teacher's Day (October 5), and I was really down for the rest of the day until my girlfriend texted me and said that we would meet that night. And yeah, we did meet, but of course, sino bang di malulungkot? Ngayon ka na nga lang magkakaroon ng "okasyon" bukod sa sarili mong birthday (kasama na rin ang monthsaries at anniversaries ninyo ng girlfriend mo), e makakalimutan pa ng mga taong pinagsisilbihan mo. Tatlong estudyante lang ang nakaalala ng okasyon kahapon at bumati sa akin ng "Happy Teacher's Day", and aside from that, they were CET students and not IT students (my advisory class). After ng class namin, umuwi na lang ako kagad ng nakatungo ang ulo habang naglalakad.
But earlier this day habang hinihintay naming dumating ang mga estudyanteng late, may nagtanong sa akin ng:
"Ser, ano pong favorite song ninyo?"
Knowing that this one might be a joke question, sinagot ko rin siya in a "jokingly" manner
"Bahay kubo."
And they laughed, she and her friends. And one of them suggested "Ser, Happy Birthday, ayaw ninyo?" Haha, corny. You might be surprised by now with how these students talk to me, pero ganon talaga. Komportable na sila sa akin, which I know will turn out to be dangerous in the near future kung di mame-maintain ng maayos. Hinayaan ko na lang silang matapos sa tawanan nila hanggang sa makumpleto na ang klase. I then proceeded to call the students who will present their reports in front of the class (Lol, antamad ko bang teacher? Haha!)
Halfway through the 2-hour class session, the very same group of students asked me for a "break time" na di ko na tinanggihan dahil yung next group sana na magpe-present e walang gawa, so pinayagan ko na sila. Naiwan ako sa classroom at sumilip lang panandalian sa Nintendo DS ko para i-check yung game kong Animal Crossing. Baka kasi may bagong furniture na ibebenta sa NookWay. Amf, I shouldn't talk about games pala, di kayo makakarelate. Haha.
And then, I heard this cheerleader-like voice initiating a count outside the classroom:
"1...2...3!"
At bigla silang nagpasukan lahat sa classroom habang kumakanta ng "Bahay Kubo", prancing around like crazy and then surrounded me all of a sudden. At first, I thought na baka pinagtitripan lang ako ng mga estudyante, but when the noise died down, they handed me a "gift"...
A brand new earphone placed inside a small bag made from a gift wrapper; and a Hallmark card inside a white envelope. And they greeted me one-by-one: "Ser, Happy Teacher's Day". Lahat ng mga kakilala ko personally e alam na maangas akong tao, rebelde, reklamador, galit sa mundo. But times like this, lumalabas ang "soft side" ko (hindi fo vading, take nowt! LOL). Kahit naman papaano marunong pa rin akong mag-appreciate ng mga bagay, lalo ng mga maliliit na bagay na maaaring di nga mabibili sa mataas na presyo ngunit binibigyan naman ng "puso" bago ibigay. And I think you would notice na "fake" yung earphone, haha. "Saiyo" ang nakalagay instead na "Sanyo". Pero di na importante yun. Wala na akong pakialam kahit 20 pesos pa yun. Ang mahalaga ay yung effort. Sa totoo lang, sa tatlong taon ng pagtuturo ko e ngayon ko lang na-experience na mabati ng ganito: bilang isang teacher, sa araw ng mga teacher.I would like to share with you guys, what was written inside that greeting card. Medyo malabo lang ng kaunti. Here goes:
Yeah, I know what you are thinking. It's too good to be true. Yun din ang akala ko; na wala nang pakialam sa mga teachers ang mga estudyante ngayon, but I was proven wrong. Some of you might think na "Sipsip naman ng mga estudyante mo! Gusto lang pumasa niyan e" like what my mother told me earlier (Teacher din ang nanay ko. Inggit lang siguro kasi wala siyang natanggap ngayong Teacher's Day! Mwahahaha!) and I think I can negate that standpoint. Tatlo sa mga estudyante kong nag-participate sa "gift-giving" na ito e yung mga magagaling sa klase ko; from Basic Computer Concepts to Computer Programming 1. So what's the point of making "sipsip" when they can deal with their grades cleanly without resorting to such dirty tactics. I believe in them. At kahit di pa sila sincere e I can easily read through their eyes so you don't have to worry about me being deceived. Masaya ako ngayon. Sobra.
Bilang isang teacher, gusto kong batiin ang mga kapwa ko guro ng "Belated Happy Teacher's Day" Let's continue on doing our best to develop the young people of our country, today not just by teaching them techniques and not just by giving them lectures everyday; but also by touching and CHANGING their lives. In this way, we will be remembered forever as one of the few people who took part in changing them. We might not earn that much money, but we earn so much respect and admiration from this job of ours. Wait, this is not a "job", this is a mission.
At sa lahat ng tao na mababa ang tingin sa mga teacher na katulad ko, lagi ninyong tatandaan na di ninyo makakamit ang mga pangarap ninyo kung di kayo tatapak sa teritoryo ng mga nilalang na tinatawag nating "Guro", "Teacher", "Instructor", "Trainor", "Maestro", "Sensei" at marami pang ibang tawag. Imposibleng makakuha ka ng diploma nang di ka dumadaan sa kamay ng mga taong ito. At kahit minsan, o madalas na kinakikitaan sila ng kahinaan at kapalpakan, nawa'y wag sanang husgahan ang mga taong ito, dahil ang mga guro ay TAO rin, katulad mo. Na kahit biniyayaan ng talino e may malaking posibilidad pa rin na magkamali.
Again, Belated Happy Teacher's Day sa akin at sa lahat ng mga teachers sa buong mundo.
Nice blog Paul!!! Keep it up!!!
ReplyDelete