Tao po? May tao ba diyan? May nakakaalala pa ba sa akin?
Sana meron pa. Kasi halos dalawang linggo rin akong nawala sa sirkulasyon, at heto't para lang akong surot na pasundot-sundot sa napakalaking puwit na tinatawag na Internet. No Big Deal naman yun. Napatunayan ko na muli't-muli e kaya kong mabuhay nang hindi nasisilayan si Google sa homepage ko, at mang-hunting ng mga pasaway sa Facebook.
Pag-pasensiyahan niyo na rin kung tungkol na naman sa pagka-yamot ang isusulat ko. Baka kasi Fairy Tales ang hinihintay niyong isulat ko at madisappoint kayo ng isa't kalahati, isumpa niyo pa ako. Buweno, simulan na natin!
1.0 Side-Effect ng Loan
Eto na yata ang pinaka-malaki at pinaka-masakit na side-effect na na-experience ko ngayon. Ang masamang epekto ng pangungutang. Bakit? Dahil sa kagustuhan kong maka-ipon para makabayad sa utang (na pinambili namin ng pampaayos ng PC) e sangkaterbang sakit ng ulo naman ang pumalit.
1.1 Nabinbin na Field Trip
Una, hindi ako nakasama sa Baguio Tour ng school namin. Bad trip. Plano ko pa naman sanang hanapin ang asawa ni Barrel Man doon (sa mga bata na hindi nakakakilala kay "Barrel Man", isa siyang superhero na nakahitit ng Strawberry Jam at nagpasyang magtago sa isang bariles para itago ang kanyang Laser Sword), at bumili ng Peanut Brittle na gagamitin ko sanang pang-kalso sa mga sirang upuan. Pero dahil sa isang di inaasahang dahilan (na siyang hindi ko pwedeng sabihin), e nagpasya na akong huwag sumama sa nasabing field trip. Ang gulo..."hindi nakasama"... at "hindi sumama". Magkaibang bagay yun, pero...ahhh! Basta!
1.2 SmartBROken
Pangalawa, pinutulan na naman kami ng Internet. Eto, oo. Aaminin ko. Kasalanan ko. Naputulan kami dahil sa isang masamang "decision making". Wag kang tatawa ha? Atin-atin lang ito (kahit for public viewing itong blog ko). Dahil sa sobrang bad trip ko dahil hindi ako nakasama sa diyaskeng field trip na yun, e nagpasya akong bumili ng isang bagay na magpapasaya sa akin bilang kapalit.
Ha?
Hinde. Hinde. Hindi "Laman". Masyado kang mahalay. Anong tingin mo sa akin? Rapist? Bumili lang ako ng isang 4GB na Memory Stick para sa aking kakarag-karag na PSP. Oo, nakakatawa. Parang bata lang na nakabili ng bagong laruan. Bakit pa ba kasi nagpipi-es-pi ang isang katulad ko. Matagal ko na kasing gustong bumili ng mas malaking Memory Stick dahil nakukulangan ako sa luma kong 2GB na tatlong laro lang yata ang kasya (WARNING! WARNING! MAY PIRATA! MAY PIRATA!) at tatlong picture ni Maria Ozawa.
Kaya ayun. Bilang kapalit e natsugi ang bulok naming Internet connection nang isang linggo at mahigit. Buti na lang at may natira pang pera sa akin para pang-gastos sa Valentine's Day.
1.2.1 Ang buhay na walang Internet
Tulad ng sabi ko sa intro, hindi naman ako hayok na hayok sa Internet katulad ng ibang tao ngayon. Yung tipong mawalan lang ng Internet e para nang sinaniban ng sangkaterbang demonyo at nagdedeliryo na sa asar. Cool lang ako. Relax lang. Ok lang naman yun. Ang inaalala ko lang naman e ang Plurk ko (buti na lang may Karma-Freeze), ang naiwan kong trabaho sa PKMN-ph.com (buti na lang walang pumupunta, hehehe) at ang mga walanghiyang tao sa Facebook na nag-iiwan ng mga bastos na comments sa wall ko (buti na lang at walang nag-asal aso sa FB ko at umihi sa "Pader" ko). Buti na lang. Buti na lang...
Pero di ko naman idini-deny na importante talaga para sa akin ang Internet. Sa Internet ko nakukuha ang mga materyales ko sa pagtuturo, kasama na ang mga video games at sex videos na pinagda-download ko kung saan-saang lupalop ng Internet bilang inspirasyon. Joke lang.
1.2.1.1 It's Nice to Be Back!
(Sa mga hindi interesado sa buhay-propesyunal ko, maaari niyo nang lagpasan ito)
Ang isa sa pinaka-magandang nagawa ko habang malayo ako sa keyboard at sa radiation ng monitor e ang pagbisita ko sa aking lumang tahanan -- ang STI Santa Rosa. Masarap sa pakiramdam na muli akong nakatapak sa lugar na kung saan ako natuto bilang estudyante, at kung saan rin ako natuto bilang isang empleyado. Hindi rin lingid sa kaalaman ng mga taong nakakakilala sa akin ang dahilan kung bakit ko nilayasan ang dati kong eskuwelahan. Masaya lang ako at sa loob ng halos isang taong hindi pagkikita e nakalimutan namin pansamantala ang mga nangyari noon, at kinamusta ang isa't-isa ng paulit-ulit sa sobrang kasabikan.
Andun pa rin ang mga katoto ko sa IT Department. Ganun pa rin ang mga itsura nila. Tuwang-tuwa sila nung makita nila akong bumalik (tuwang-tuwa, pero kinakabahan sila na maagawan ko sila ng teaching loads kung sakaling nagpasya na akong bumalik, hehehehe), lalo na ang ate-atehan ko sa STI na nagngangalang "Ma'am Ga" na agad na sumalubong sa akin sabay lamutak sa bilbil ko na para ba akong isang 3-year old na sanggol.
Ang isa pang nakapag-pasaya sa akin sa pag-bisita kong iyon ay ang mga dati kong estudyante. Hindi matatawaran ang kagalakan sa puso ko pagkatapos kong makita ang mga mukha nilang gulat na gulat at nakangiti sa aking di inaasahang pagbalik. Hindi ko na ineexpect na may babati pa sa aking estudyante doon, pero nagkamali ako. Meron pa rin palang nakakaalala sa akin kahit papaano.
Napakarami nang nagbago sa STI simula nang umalis ako dun. Lalo silang lumaki. Dumami ang mga estudyante at teacher. Naayos na rin ang mga bulok na PC na sumubok sa pasensya ko bilang isang teacher. Kahit sekyu (security guard), bago na rin. Pero ang pinaka-"turning point" ng pagbisita ko doon e nang kamustahin ako ng dati kong Dean at pabiro akong tinanong ng:
"Ano Sir, gusto mong magpart-time sa amin?"
Napalunok ako bigla nung narinig ko yun. Walang-wala sa isip ko ang pag-aapply muli sa STI. Ang dahilan ko lang kung bakit ako nandun e para bisitahin ang mga graduating students sa kanilang Final Defense ng Thesis. Pero sa totoo lang, natuwa rin ako nung tinanong niya ako nun. Ayoko lang muna kumagat dahil baka nga isang malaking biro lang yun, at mauto naman ako.
Pero kung saka-sakali. Kung saka-sakali lang naman. Kapag natalo ko na ang pride ko. Kapag naitapon ko na lahat ang mga masasamang alaala. Kapag napatunayan ko na nag-improve na ako sa maraming bagay. Baka nga.
Baka nga magbalik na ang "Prodigal Son" ng STI...
2.0 BALE-ntines
Sinamantala ko na rin ang pagkakataong bumili ng Valentine Gifts ko para sa aking nobya habang nasa STI pa ako. Meron kasing malapit na Target Mall doon na pwedeng pagbilhan. Buti na lang at meron pa akong natirang pera (galing sa ipon ko) at nakabili pa ako ng regalo. Bumili lang ako ng isang pirasong White Rose(s) <-- Nagtaka pa kung Plural o Singular ang tanga! at isang kaha ng Ferrero Rocher (buset na spelling yan, muntikan nang maging Ferrari) na hugis puso. Etong dalawang bagay na ito ang una kong niregalo sa girlfriend ko, limang taon na ang nakakalipas. At sa awa ng Diyos, hanggang sa ngayon, namamahalan pa rin ako sa presyo ng tsokolateng yun...
Pero sa hindi inaasahang pagkakataon, pinili ng girlfriend ko na sumama sa isang Christian Fellowship sa Malabon noong Feb. 14 upang mag-beach, este mag-preach, at yun na nga, tinubuan ako ng sungay sa galit habang pinapalaganap niya ang salita ni Bro. For short, ININDIAN (hinindian) ako ng syota ko sa araw ng mga puso! SUPER BADTRIP! LEVEL 100 NA ITO! KAMEHAMEHA! DX
First time naming pumalya sa Valentine's Day sa loob ng limang taon. At dahil sa mahina akong umintindi ng dahilan e inabot siya sa akin ng isa't kalahating atungal na parang leon. Pakiramdam ko, nasayang lahat ng efforts ko. Hindi na nga ako nakapag-pagupit ng buhok nang dahil sa pag-iipon (oo, mukha na akong ermitanyo ngayon!), tapos ipagpapalit lang pala ako sa isang "Halleluya Session"
Buti na lang at nagpasya siyang bumawi kinabukasan (Feb 15). At buti na lang, merong bagong teknolohiya ngayon na ginagamit sa mga rosas para hindi malanta o mabulok. Ang high-tech na invention na ito, ayon sa tindera ng bulaklak na pinagbilhan ko, ay tinatawag na
"TUBE"!
Oo, TUBE! Anak ka ng Bold Star! Tube daw! Aba'y akalain niyo na pati rosas, nagsusuot na rin ng tube ngayon! Teka, teka...parang iba yata ang naiisip ko... Rosas....naka-Tube? Parang ang halay pakinggan ah... Hehe, anyway-SkyWay. Yung tube na yun yung maliit na plastic na balbula ("Valve" in f*&1ng English) na naglalaman ng tubig, kung saan nakatusok yung dulo ng tangkay ng rosas para tumagal pa ito hanggang sa susunod na Valentine's Day. Ayos. High-tech. Parang alam nila na hindi ako sisiputin ng syota ko sa Valentine's Day, ano?
Pero ayun. Ayos naman. Nagkaayos din pagkatapos. Nagkaroon na rin ng kasunduan na "HINDI-NA-ITO-DAPAT-MAULIT-KUNG-HINDI-E-KIKIDNAPIN-KITA" Ok na. Pero hanggang ngayon, di ko pa rin makalimutan yung TUBE...
---------------------------------------------------------------
Tapos na rin pala ang Chinese New Year. Year of the Tiger daw ngayon. E year of the Tiger din ako pinanganak. Pero bakit ganun? Dalawang magkasunod na buwan na akong pinuputakti ng kamalasan? Ayos. Nakakabanas. Katoliko ako, pero sinubukan ko na ring hanapin ang meaning ng Birth Year ko sa Chinese Zodiac at heto ang nakuha kong impormasyon:
"THE FIRE TIGER 1926 AND 1986
Eccentric and dramatic, Fire Tigers are aglow with passion and verve. They are outgoing, expressive and look on the bright side of things. They have the Tiger’s natural ability to lead others and are able to excite others simply with their own gift of enthusiasm. They can be funny and have great senses of humor. Tigers are powerful speakers and have the ability to command and persuade crowds through speech. Their own seemingly endless supply of energy can make them appear a bit dramatic, and it may make them more sensitive to cautious or down-to-earth approaches in others."
Ayos. Ako ba yan? Oo nga ano? Saktong-sakto! Pero ang tigre lang sa akin ngayon e ang MUKHA ko dahil sa sobrang asar sa mga nangyayari sa akin ngayon. Sana napredict din ng mga intsik na maikli lang ang fuse ng mga pinanganak sa taon ng mga tigre. Kung totoo ang Chinese Zodiac, malamang, ang ibig sabihin yata nito e isang taon akong magta-TIGER LOOK...bad trip talaga...
O siya, paano? Kung Hei Fat Choi na lang! Wala na akong masabi eh.
....
Kung May BatChoy...
buset...
---------------------------------------------------------------
Source:
Chinese Horoscopes - The Tiger
No comments:
Post a Comment