Pagkatapos ng lahat ng nasabi

NOTE: Sa mga ngayon lang napadpad dito sa munti kong kulungan, pagpasensyahan niyo na kung purong-Tagalog ako magsulat ng Blog. Ayoko kasing mag-inggles dahil bukod sa hindi ako marunong ('Scuse me for the crap, peeps. I'm really not used ta speakin' yer stinkin' language) baka maging kamukha ko bigla si Pacquiao. You know?

************************************************

Lahat ng blog entry ko ay nagsisimula sa isang walang kwentang dahilan na "wala akong magawa" at sa mga oras na ito, habang tina-type ko itong article, e kasalakuyang may nagce-celebrate ng birthday dito sa labas ng bahay namin. Pero wala sa pamilya namin. Walang may birthday dito. Sa susunod na siglo pa uli magkakaroon ng selebrasyon dito sa bahay namin, kaya walang dahilan para maghanda kami ng spaghetting nilagyan ng formaline at anay. Yung kapitbahay namin ang siyang nag-iingay ngayon dito sa labas, at syempre sa mga probinsyang tulad nito (nasa Laguna po ako, hindi sa planet Saturn) hindi mawawala ang videoke machines -- na siya ngayong ginagamit na instrumento ng mga lasing para durugin ang tenga ko. Pag may ganitong okasyon naiisip ko na sana, pwedeng bumili ng carbine, AK-47, time bomb, granada at bazooka sa kalapit na sari-sari store para maibalik ang kapayapaan ng subdivision namin. Badtrip.

Ipa-publish ko lang 'tong walang saysay na entry na ito para i-summarize ang mga nangyari sa akin nitong mga nakaraang araw. Baka kasi mauntog ako sa tangkay ng halamang sampaguita at baka magkaron ako ng amnesia tulad ni Dao Ming Zu. Ha? Ano kamo? Jun Pyo na ba ngayon? Ah sya. Linsyak na buhay, kay Donald Duck na lang!

Facebook

(kasalukuyang kinakanta ngayon sa videoke ang "Totoy Bibo")

Meron na akong Facebook, yehey! (hango sa kadalasang sinasabi ng mga utaw ngayon. Pero ang tamang pagkakasabi niyan ay: "Meron na akong ACCOUNT sa Facebook! Yehey!" o di kaya ay "Meron na akong bagong pampa-kapal ng mukha! Yehey!") Oo, di ka maniniwala. Milagro na nakagawa ako ng account sa Facebook pagkatapos ng ilang buwang deliberasyon at pag-konsulta sa mga UFO. At heto nga, meron na. Add niyo ako. Search niyo lang "Ako'y tanga at hinahanap ko si Paul Morada sa Facebook" at may lalabas dung error message. Bahala na kayo kung paano sosolusyonan yan, MS Word lang ang kaya kong ituro sa alien. Pero hindi pa rin ako naglalaro ng mga kalokohang games dun dahil andito pa naman ang mga garapata ng aso ko para paglaruan. Kayo na lang ang mag-bigayan ng mga bibe, baboy at tyanak diyan sa Farmville. (Ops, teka at may isang magandang binibini ang nag-add sa akin. Wahahaha!)

Panalo si Pacquiao!

(kasalukuyan namang kinakanta ang "Zombie" ng walanghiyang lasing dito sa labas. "En yur hed" daw...)

Ayup! Sakto yung kanta nung lasing! Zombie. Nagmistula ba naman kasing "Dancing Zombie" si Miguel Cotto sa kanilang bakbakan ni Manny Pacquiao sa PPV event na "Firepower" kahapon. Tuwang-tuwa na naman ang Pilipinas dahil muling pinatunayan ni Pacquiao na hindi sukatan ng lakas ang 6-pack mo sa tiyan. Mabuhay si Manny Pacquiao! Mabuhay rin si Aling Dionisia! Nanalo pa rin ang anak niya kahit di siya nagrosaryo at nag-deluryo sa harapan ng rebulto! Yeba! Salamat na rin kay Pac-Man, dahil nagkaka-kwentuhan lang kami ng tatay ko tuwing may laban siya. Sa boksing at sa basketball lang kami nagkakasundo ng tatay ko. Pero malay natin, balang araw, baka golf na ang maging sports namin.

Bagong Kontrata

(kasalukuyan namang kinakanta ngayon ang "Ang Bayan kong Pilipinas" sa videoke, susginoo...)

Wala. Dito papasok yung title dun sa itaas ng post na ito.

"Pagkatapos ng lahat ng nasabi"

Pumirma na ako ng bagong kontrata kanina sa tinutuluyan kong school ngayon na ASIATECH. Ok naman ang reception. Maraming photographers. Naghihiyawan at nagpapalakpakan ang mga tao. Kinamayan pa ako ni Charo Santos. Ay teka, panaginip ko lang pala yun. Napanaginipan ko kasi na gagawa ako ng pelikula sa Star Cinema kasama sina Angel Locsin at Anne Curtis. Bold movie yata yun... Ay, amp! Cut cut cut! Baka maireport ako dito sa Blogger! Joke lang yun. Isang deadly joke. Hehe...

Pero may nagpalakpakan talaga. Pramis. Pagkababa ko pa lang ng tricycle, nag-palakpakan na ang mga estudyanteng naka-tanaw mula sa 2nd floor ng building namin. Mga dati kong estudyante. Nagkaron na kasi sila ng ideya dati na may intensyon na akong umalis sa ASIATECH bago pa magsimula ang bakasyon. Kaya naman at tuwang-tuwa sila, lalo na ang mga I.T. students, dahil muling nagbalik ang kanilang superhero (at dakilang utu-uto). Nakakatuwa. Parang gusto kong mag-wagayway ng bandila ng Pilipinas sa saya. Andun din ang ilang HR students na natutuwa rin dahil magiging teacher na nila ako sa semester na ito. Di lang nila alam kung ano ang hinihingi nila, mwehehehe... at di ko rin alam kung anong sakit ng ulo ang darating sa akin...ahehehe...

Ganun na nga. Pagkatapos ng lahat ng nasabi ko sa dati kong entry, dito pa rin ako bumagsak. Tumuloy pa rin ako bilang isang College Teacher. Ewan ko ba. Pero parang dito na ako gustong ilagay talaga ni Bro. Ano kaya ang dahilan at bakit gusto pa niya akong tumuloy sa pagtuturo? Dahil ba nakasalalay sa aking balikat ang pagbangon ng Pilipinas (at ang pagtigil ng pag-ngawa ng mga oil companies ngayon)? O para magkaron lang ng mapagtatawanan ang mga estudyante sa loob ng classroom? Di ko pa rin alam. Wala namang nakakaalam. Bakit pa ba ako nagtatanong? Haay...susme.

************************************************

Di pa rin tumitigil ang mga hinayu*** sa pagkanta kahit dis-oras na ng gabi. Mukang uumagahin na ang mga ito sa paglusaw ng mga baga at atay nila, habang binibigyan kami ng bangungot na hindi naman namin hinihingi. Iba na talaga ang mga jologs. Medyo nalungkot lang ako kanina dahil na-recall ko ang title nung isang kanta:

"Gold" ng Spandau Ballet

Nalungkot ako dahil nung 80's pa sumikat ang kantang ito. And the fact na naalala ko ang kantang ito ay nagpapatunay lang na isa na akong gurang...Syet.

Ganunpaman, nararamdaman ko pa rin ang kasiyahan ng mga lasinggero dito. Parehas lang kami. Kahit maliit lang ang kinikita namin e nakakahanap pa rin kami ng paraan para mag-saya.

Tulad ko. Kahit mababa pa ang sweldo ko sa pagtuturo...dito talaga ako masaya.

- FIN -